Lucy Verbraeken: 15 jaar lid

Vanaf het moment dat dochter Ine bij Scaldis kwam in 1998, vonden we Lucy, samen met

Pit, langs de lijn van het veld terug. Ook toen Ine in juni 2008 stopte omdat haar passie meer

bij de paarden lag dan op een korfbalveld, bleef Lucy een meer dan trouwe supporter van

de Royals.


In september 2001 besloot Lucy om ook lid te worden van Scaldis, 2 jaar voor Pit het werd.

Maar Lucy was niet zomaar een lid, zij is en was een ‘vrijwilliger’ van het beste soort. Jaren

aan een stuk maakte zij de Scaldisbode (2005-2012), tot Mil vanaf september 2012 het van

haar overgenomen heeft. Zij kreeg daarom in 2007 al terecht de Oranjeprijs.

Tot op vandaag kan je regelmatig op haar rekenen voor een toogshift en staat Lucy

enthousiast te supporteren langs de lijn of op de tribune als onze fanions spelen!!!! Van

Harte proficiat en zonder twijfel op naar het 25 jaar lidmaatschap!!!

Vervolgens is het age before beauty

 

Bart Caes: 15 jaar lid

Onze volgende geëerde gast is een persoon met een enorm groot oranjehart. Een man

waarover je eigenlijk een boek kan schrijven om alle prestaties bijeen te pennen. Aanvankelijk

klopte dat hart nog eerder zwart/wit als telgje in de jeugd van Mercurius en dit waarschijnlijk

tot groot afgrijzen van de papa. Want die zag een groot voetbaltalent verloren

gaan aan een sport waar samen met meisjes moest gespeeld worden.

En het is net die interactie met de meisjes die, reeds vroeg, een eerste grote “kwaliteit” van

onze jarige aan het licht bracht, nl. onwaarschijnlijk “hete teen gedrag”! Een kwaliteit die

hij tot op heden niet heeft verspeeld, want diegenen die hem goed kennen, weten dat

bijna elk gesprek eindigt in…, je weet wel…, mannenpraat! “We wijken weeral af”, zou hij

zelf zeggen.

Maar in z’n eerste kernjaar bij Mercurius, wou hij toch ook andere persoonlijke en meer sportieve

eigenschappen exploreren en ambitieus als hij was, trok hij naar het toen grote Sikopi

aan de andere kant van de Schelde.

Naast korfbaliconen als Marc Matheyssens, wijlen Frank “den Boom” ‘sJongers, Dennis

Troost, Leen Matheyssens, Gwenny Pycke en vele anderen werden niet alleen z’n “hete

teen” eigenschappen nog ten volle gestimuleerd, maar groeide hij ook uit tot één van de

smaakmakers en leiders van de Sint-Anna korfbal pioniers.

Het was in competitiejaar 1998-1999 dat hij een eerste oranje hartritmestoornis moet

gevoeld hebben tijdens de zaalfinale, waar hij oog in oog stond met onze Scaldishelden

van toen. Was het daar al een oog voor, het immer en altijd schoon Scaldis vrouwvolk of

was het omdat hij toen al een warmte voelde van een club waar alles kan en niets moet.

Of was het omdat hij toen eigenhandig de Scaldis zaaltiteldroom kapot schoot en een

beetje medelijden voelde.

In elk geval zou het niet lang meer duren voor het hartritme volledig juist zat. Daar op het

toppunt van zijn carrière, na het behalen van de zaaltitel, besloot hij z’n kansje te wagen

als coach en trok hij als T1 naar het bescheiden Hoevenen korfbalclub. En of ze het daar

hebben geweten, want voor het eerst in de Hoevense geschiedenis geraakte hun kern,

onder leiding van die kleine “hete teen”, in de hoogste klasse van het zaal- en veldkorfbal.

Een kleine google-actie toont nog altijd de appreciatie en het respect dat velen van zijn

voormalige spelers voor hem hebben, want ik quoteer even Werner Lambrechts, nog

steeds spelende in de Hoevense gewestelijken, wanneer hem gevraagd werd wie op hem

een blijvende indruk heeft nagelaten. En voor diegenen die het nog niet doorhebben,

maar het gaat hier over…, ik quoteer even Werner:

“Bart Caes - Toptrainer, kon een ploeg boven zichzelf laten uitstijgen door zijn mental coaching

en zijn aanpak. 1 jaar onder Bart bijna alles gewonnen wat er te winnen viel. Naast

nen toptrainer ook nen topkerel.”

Maar de oranje lokgroep werd groter en groter tot het onvermijdelijke gebeurde, Bart werd

hoofdcoach van Scaldis in het seizoen 2001 – 2002. Een Scaldiskern, op dat moment wat in

de grijze middenmoot, trof een geweldig positief persoon, waarbij de communicatie

steeds hoog moest zijn! Wat een grote ogen trokken de spelers toen hij zonder blikken of

blozen zei dat de ambitie niet minder dan kruisfinales was. En of dat gehaald werd! Maar

liefst drie zaalkruisfinales, één zaalfinale, twee bekerfinales en een veldkruisfinale werden

gehaald onder zijn vierjarig bewind. Jammer genoeg bestond er toen iets als AKC, waardoor

Scaldis vier jaar de Poulidoor van het korfbal werd.

Deze toen “jonge” Caes had in die tijd een extra trainingstroef in handen, nl. z’n vader

Frank, destijds nog den “Ouwe Caes” (en ik quoteer hier Tessa). De jonge kon inderdaad

iedereen boven zichzelf laten uitstijgen, maar den ouwe kon, met z’n fysieke trainingen,

ook de maaginhoud van velen boven het toegelaten maximum laten stijgen. Ja het kon

toen al eens stinken op Scaldis. Het was dan ook in die geurige periode dat Bart z’n hart

volledig verkocht geraakte aan onze prachtige club en hij officieel lid werd van Royal Scaldis

Sporting Club. De mens heeft problemen met zijne neus, ik kan er ook niets aan doen ;-)

Als coach kon je hem nadien nog vinden bij Voorwaarts en Sikopi en coachte hij talloze

jeugdselecties, maar het zien opgroeien van de kids werd in die periode uiteraard toch z’n

grootste prioriteit en heel eventjes vertoefde hij wat in de korfbalachtergrond. Tot er beslist

werd de jeugdsamenwerking met Minerva te beëindigen. Een voor Scaldis zeer moeilijke

periode, waarin we slechts twee jeugdploegen in competitie hadden. Wie kan zich dat

nog voorstellen? Stelselmatig werd de jeugd bij mondjesmaat opgebouwd, tot onze vanavond

gevierde gast besloot jeugdcoördinator van Scaldis te worden. Z’n positieve houding,

oneindige inzet, goedlachsheid en natuurlijk die “mannenpraat” bij de papa’s, zorgden

er mede voor dat de jeugd van Scaldis staat, waar ze nu staat… Aan de top van het

korfbalfirmament!

En net toen hij dacht “het is goed geweest, ik heb mijn job gedaan”, stond hij misschien wel

voor de grootste uitdaging van z’n korfballeven. Een volledig afgeschreven Scaldiskern,

weliswaar door andere clubs, zonder de toen gestopte Bart Cleyman, onder z’n hoede

nemen. En wat dat teweeg heeft gebact, eeuh gebracht, staat nog op ieders netvlies

gebrand. De beste zaalfinale aller tijden ontaarde immers, onder zijn leiding, met een

onwaarschijnlijke apotheose, in nooit geziene Scaldistaferelen. Zelfs David “Rocky” Peeters

kon toen echt zijn spelersbloeske niet meer aanhouden van geluk. En zonder zwans, maar

dat gebeurt praktisch nooit hé David ?

U ziet het beste mensen, onze Bart Caes is een man van vele kwaliteiten. Je zou bijna

zeggen dat hij geen gebreken heeft. Maar sorry Cheesy, we hebben er toch zeker eentje

gevonden! En als je me niet gelooft, dan haal ik er de getuigen bij, maar blijkbaar moet jij

dringend stoppen met chapeau spelen. Ben Geivers, Steven Pooters en Peter ter Heerdt zijn

het stillekes aan kotsbeu dat ge elk spelleke naar de vaantjes helpt. Als ge het niet kunt,

bederf hun spelvreugde dan ook niet .

Neen, neen, alle gekheid op een stokje, maar Monsieur Fromage, wij zijn super blij dat gij al

15 jaar lid bent van de club der koningen en wij hopen dan ook dat jij er nog eens minstens

15 jaar bij doet. Ondertussen ben je van jonge Caes al naar serieus belegen Caes geëvolueerd,

maar laten we er nog vele jaartjes bij doen tot jij die “Ouwe Caes” bent!

Dikke Proficiat!!

 

Nils Gadeyne: 15 jaar lid

Toen Nils zijn neef Koen en zijn nicht Nele over korfbal hoorde praten, was ook hij toch wel

geïnteresseerd. Een logisch gevolg was dan ook dat Nils zijn ‘shoekes’ aantrok en Scaldiaan

werd, we schrijven Mei 2000 op als zijn aansluitingsdatum.

Normaal hadden we Nils een jaartje geleden gevierd voor zijn 15 jaar lidmaatschap, maar

net dat jaar besloot Nils om toch eens andere oorden op te zoeken en ging vorig seizoen

bij Hove spelen.

Maar het ‘Scaldiaans bloed’ bleef door zijn aderen stromen en hij besliste om na 1 jaartje

toch terug te keren naar ZIJN club. Vandaag speelt hij samen met zijn neef Koen terug bij

de kern van Scaldis en we hopen dat hij dat nog vele jaren zal blijven doen! Welkom terug

Nils en uiteraard van harte proficiat met je 15- jarig lidmaatschap.